Paramdam ni Baladir

twas a typical sunday … the kids were here…a time with the lolo and lola … and tita! at cramming na ko sa isang project dahil a certain R**** A*** died! Koneksyon? Explain ko pag may oras na kong alalahanin sya! “god” daw sya…eh dumb ass nman.

Anyways, at around 3 – 3:30 pm, while in the midst of programming (tc++), i heard hootie & the blowfish …. “so remember goodbye doesn’t mean forever, just remember goodbye doesn’t mean we’ll never be together again” … pinahaba ko pa, ringtone ko po iyon. 🙂

Unregistered number, so inisip ko kung cno kaya itong storbong ito. so i said hello in a feisty-storbo-ka-bilisan-mong-sumagot kind of way. tapos parang natahimik ng ilang milliseconds ung nasa kabilang line….then he said, “ahh this is christian” … then dahil slow pa ako at nasa gotoxy(11,5) p rin ang isip ko, inisip ko pa kung cnong christian ang kilala ko…then it hit me, si baladir….and all i could say was “ahhhhhh….”

so nangamusta sya…and come to think of it now, hindi ko ata sya nakamusta man lang…haha..sowee. kwento-kwento ng konti…may laptop n daw sya, nagkaroon daw ng commercial shoot for greenwich, kamusta n daw school ko….at kung makakapunta daw b ko sa gig nya in a few hours sa robinson junction. i said i’d try….eh wala eh, priority ko project ko no. so…next time ko na lang kitain si baladir.

oh yeah…hindi ko ata na-isave ung new number nya….. 😆

hhmm…khit di na ko active as a CF…khit minsan ay inookray ko si ian….eh lav ko pa rin yan! suportahan ko yan kahit in spirit lang! CHRISTIAN BAUTISTA ROCKS pa rin!

hanggang sa muli para kay baladir…

p.s. nagkaroon ng secret aseembly ang tropa today! bida kse kame!

Recap lang …

at dahil wala akong magawa …

finals na … at nagkalat na naman ang mga papel, notes at kung anu-anong gamit sa skul… miss ko na tuloy ung maayos na room! haha.

remember this?

messy

it actually turned into this

[Read more →]

“Unang Ngiti”

“Anong mararamdaman mo?”

Isang araw … parang pinagsakluban ng langit at lupa ang isang kakilala mo … hindi namamansin … may topak … may sumpong … parang malalim ang problema … halos mawasak ang lahat ng hawakan dahil sa inis o galit o asar … dedma lahat ng tao … parang sya lang ang tao sa lugar na kinatatayuan ninyo … kapag kinakausap ng iba, isang tanong, isang sagot at parang masama pa sa loob nya ang pagsagot sa tanong nila … tinatanong ng iba kung ano problema, pero wala talaga sa wisyo … hindi ito ang taong kilala ko! Tapos naglakas ka ng loob na kausapin … biruin ng unti … pagkarinig nya sa sinabi mo at pagtingin nya sa yo … hayeep! ngumiti!!! Natuwa sa pakiyeme mong lambing para mawala ang sumpong nya! Anong mararamdaman mo? Sarap no? Ikaw ang nagdulot ng unang ngiti sa napakapangit na araw nya!

walang halong malisya pero nakakatuwang isipin na nakakapagdulot ka ng konting ngiti sa ibang tao…kahit iniisip mong walang kwenta ang buhay mo. ang babaw no? 🙂

oh well … smile, though your heart is breaking…. smile pare!

Hhmmm… #1

My gulay dami kong backlog na blogs!!! (hanudaw!) puro naka-draft lahat…haha! oh well…eto muna, singit before research….

“Shell” Angel(s5)

ILLYRIA: We cling to what is gone. Is there anything in this life but grief?

WESLEY: There’s love. There’s hope…for some. There’s hope that you’ll find something worthy… that your life will lead you to some joy… that after everything… you can still be surprised.

ILLYRIA: Is that enough? Is that enough to live on?

p.s. Could he be more annoying???

Protected: “wag ganon!”

This content is password protected. To view it please enter your password below: